Beste minister van digitalisering en deeleconomie
Beste uitbater van parkeerbedrijf
Beste banken
Ik wil jullie wijzen op een prangend probleem waar we samen moeten zoeken naar een oplossing.
Vanmiddag parkeerde ik mijn auto voor korte duur in de Keizer Karellaan in Gent. Ik had zin in een wandeling en een bezoek aan het Paard van Troje, de boekhandel op de Kouter waar je ook koffie kunt drinken, naar mooie mensen en boeken kijken. Ik heb er een koopje gedaan: drie boeken van Erik Vlaminck voor 25 euro. En eigenlijk zijn het meer dan drie boeken, het is een bundeling van schrijfsels, uitgebracht in drie boeken.
Ik parkeer dus mijn auto. Moderne apparatuur, geen ticket meer achter de voorruit te stoppen, super, helemaal digitaal op basis van mijn nummerplaat, mooi betaald met de bankkaart. Al vind ik 2,50 euro niet goedkoop voor een wandeling ter ondersteuning van de onafhankelijke boekhandel. Om mijn burnout en bijbehorende depressieverschijnselen te bestrijden blijft dit goedkoper dan een halfuur bij de therapeut. Dit terzijde.
Nu, normaal parkeer ik aan Sint-Jacobs of in een van de mooie parkings die je vindt via de P-route, maar vandaag vond ik in een straat, nogal centraal gelegen, een plaatsje. Ik heb geluk; ik sta net aan de parkeerautomaat. Naar goede gewoonte breng ik mijn nummerplaat in en steek ik mijn bankkaart in de automaat (ik ben dit gewoon, want ik ga vaak wandelen in Antwerpen, dit in het kader van mijn herstel en omdat ik een abonnement heb bij de Zoo, al durf ik ook gewoon de Meir af te lopen om te kijken naar mooie mensen en een bezoekje aan de Fnac te brengen).
Een man naast me vraagt of er alleen met kaart geparkeerd kan worden, en of ze vaak controleren. Ik weet dat niet, al heb ik een vermoeden dat ze de big data van zulke automaten wel af en toe checken en individualiseren… “Dan riskeer ik het wel.”
Ik ken de buurt niet zo goed, ken Gent niet zo goed, stel mijn autostaanplaats voor de zekerheid in als speld.
Kortste weg naar Kouter is via Belgradostraat. Korte straat zonder winkels, wel handelszaken met koopwaar.
Daar loopt die man, even over en weer, dan naar binnen bij een etalage. Omdat die nieuw is, of even kijken wat er nog is, en dan toch naar zijn vertrouwde stek? Ik weet het niet, en het doet niet terzake.
Wat ik echter ter overweging wil meegeven aan het Parkeerbedrijf (wellicht uitbesteed), aan mijnheer de minister van digitalisering, aan de banken (en hier ligt een verantwoordelijkheid, een uitdaging en een commerciële opportuniteit – want zijn jullie niet de vertrouwenspersonen, ook al was er ooit een kleine crisis): geef die man de mogelijkheid om zijn korteduurparkeerbeurt ook cash te betalen, voor de goede vrede met zijn vrouw.
Een aparte rekening en bankkaart durft hij niet te nemen, omdat zijn vrouw argwaan zou kunnen krijgen.
Denk na, heren en dames, denk na en stel u in de plaats. Heeft niet elke burger recht op privacy, op een eigen rekening en bankkaart?
Maakt u hier eindelijk werk van?
Met de meeste hoogachting
Een anonieme, bezorgde, traceerbare burger die revalideert (zoals ik reeds aangaf, maar dit even terzijde)
